φοβεσάνωρ

-ορος, ὁ, ἡ, Α

αυτός που φοβίζει τους ανθρώπους.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φοβεσ(ι)- (< φοβῶ) + -άνωρ (< ἀνήρ, ἀνδρός), πρβλ. λιπεσ-άνωρ. Η μορφή τού α' συνθετικού κατά το αρχεσι- (< αρχε-* κατά το πρότυπο τών σύνθ. σε -σι-, πρβλ. ἀλγεσί-θυμος, ἀλφεσί-βοιος)].